பூமியினும் பொறுமையும்
கொண்ட பூவையரை...
அடக்குவதும்
முடக்குவதுமே
ஆண்மை என்று...
ஆண்டுகள் பலநூறாய்
ஆண்டுவந்த ஆணினமே...
முன் பின் அறிமுகமில்லா!
முகவருக்கு வணக்கம் வைத்தோம்...
அலுவலக பனி நிமித்தம்
அனைவரையும் அனுசரித்தோம்...
சகலமும் நாமென
சகித்துக்கொள்ளும் ஒருத்தியை...
சக மனிஷியாக;
சமமாக நடத்துவதில்...
என்ன குற்றம் கண்டீர்?
பெண்ணவளை;
பூவென்றும் புகழ வேண்டாம்...
பூமியென்றும் போற்ற வேண்டாம்...
நண்பனாக நேசிப்போம்...
நாகரீகம் கர்ப்பிப்போம்...
வீடாள வந்தவளை;
நாடாள மாற்றிடுவோம்...
அடக்கியாள்வது
ஆண்மையாகாது...
பெண்ணடிமை தனமென்றும்
போற்றலாகாது...
கூண்டுகிளிகள் கூடு
தாண்டி செல்லட்டும்...
வேண்டுவன யாவும்
தாவியது வெல்லட்டும்...
பொத்திவைத்த உணர்வுகள் யாவும்
புத்துயிர் கொள்ளட்டும் - அவள்
பொக்கிஷமாய் அடக்கிவைத்த
புன்சிரிப்பு பொங்கட்டும்...
No comments:
Post a Comment